Showing posts with label רביצין. Show all posts
Showing posts with label רביצין. Show all posts

Tuesday, November 7, 2017

!ערעב ציג! ס'נישט קיין איינע פון די מונקאטשער רביצינ'ס

A reader was quite upset with the post that "accused" the Munkatcher Rebbetzin of accompanying the Rov on a walk whilst on דאטשע. מ'קאן שוין מיינען, ווער ווייס וואס... According to him it was NOT the Rebbetzin, or his mother, the דרכי תשובה'ס Rebbetzin, and he provided the pictures to prove it. He says it was the wife of Reb Mordche Wulliger, later of New York. That she only looked old because of her frum style of dress. Maybe he just wants to set the record straight. Maybe he's a stickler for the truth, and isn't so bothered by the idea of the Rebbetzin walking nearby.

In any case...


















Here's the Rebbetzin Ruchel Perel, daughter of Reb Yakov Moshe of Komarna (center, with the "shteren tichel") at the wedding in Munktach in 1933


























Here's Esther, born Horowitz, the Darkei Tshuvah's Rebbetzin. She was a granddaughter of Reb Yankele Melitzer. 

Friday, October 20, 2017

א שפאציער אויף דאטשע מיט'ן רביצין



















Hirshel: what we have here is a rare and telling photo. The holy Munkatcher Ruv, who used his pulpit to rebuke and flick anyone whom he accused of not leading his life according to his "אבותינו ורבותינו הקדושים " is seen in this photo walking with 3 men, and to his left is the holy Rebbetzin, daughter of the holy Komarner,  and a not so holy friend,  in one of the resort regions. No Poylishe Rebbe would be caught in such a setting, walking with his wife. No sir. I'm not saying there's anything wrong; I'm just bringing this to light. Years ago I heard that that the holy Munkatcher once saw from his window an Oyberlander Rov strolling the Munkatch street with his Rebbetzin. At 12 o'clock  noon he took out his golden watch from his vest pocket and told his lovely wife:  I must go and say tikun chatzos. This was during the three weeks, you see, and the Oyberlender Yidden have such a custom. [I guess saying it at midNIGHT is too difficult and disrupts their schedule?] The holy Ruv is said to have screamed from his widow: ס'האט גארנישט פאסירט, you can keep on strolling! As if to say, if you walk with your wife on the street G-d doesn't need your Tikkun Chatzos. We see that approach today with many people - like if you wear a long sheitel G-d doesn't want you to daven.

We once wrote something like that, way back in תשס"ח. עיי"ש

Monday, February 20, 2012

די רעבעצינ'ס "צדאקע" פושקע














איינער פון מיינע געטרייע סאטמארע לייענער האט מיר צוגעשיקט דעם שטיקל. דאכט זיך מיר אז ס'איז פון די "שטורעם" וועבזייטל. זיי האבען עס געשטעלט לכבוד די יארצייט - כ"ב שבט העעל"ט און די יערליכע כינוס השלוחות. ער האט געוואוסט צו וועמען צו שיקן. איך האב עס אויך באמערקט. און פון דעם האט ער אנגעהויבן בויען בנינים. צום ערשט האט ער עס צוגעגליכענט צו די יעקאטרעניסלאווער רביצין און אירע זכרונות וועלכע ווערן לעצטנס אפגעדרוקט דורך די קה"ת פירמע. "די רביצין חנה וואלט נישט געשריבן "צדאקע" אזוי ווי איר שנור", האט ער מיר געשריבן. "ס'איז קענטיג אז זי איז נישט געווען מבית הרב, און אז זי האט געהאט פריוואטע לערערס." ס'איז ניכר פון זיינע ווערטער אז ער האט נישט געמיינט לקנטר. כ'ווייס נישט צו וואס ער זאגט איז אמת, אבער כ'האב הנאה געהאט סיי פונעם צעטל און סיי פון זיין געשראבעכץ. פונעם צעטל זעהט מען ווי די רביצין ע"ה איז מושפע געווען פון איר מאנ'ס ענינים, טראץ דעם וואס מען האט איר נישט געזעהן ביי די פארברענגענס וכו'. און אויך איז גוט צו זעהן סתם ווי זי איז באזארגט פאר די פאציענט און שרייבט איר אהן (אדער אים) א צעטל מיט א זייער פראקטישע סגולה. פון טאטען זאל געזונט זיין האט איך אמאל געהערט א מעשה וועגן א רביצין פון די דעעש'ער משפחה וועלכע האט נישט געקענט אונטערשרייבן איר אייגענע נאמען אויף די שטר תנאים און האט אנשטאט דעם געמאכט עפעס א צייכן. איין זאך זעה איך יא; אז די שוויגער מיט'ן שנור און אפילו די באבע, די רביצין שטערנא שרה, האבען אלע געהאט אזא ענדליכע רונדיגע האנדשריפט, אזוי ווי מ'זעהט ביי די אלטע איראפעישע אידן. אבער דאס אז אלע האבען ענדליך געשריבן איז געווען ווען מ'האט געשריבן "גוי'איש", ביי אידיש אדער לשה"ק האב איך דאס נישט געזעהן ביז היינט, אדער אפשר געזעהן אבער נישט באמערקט ביז היינט. קען זיין אז דאס צוליב דעם וואס די לערערס אין די גוי'אישע שולעס האבען מקפיד געווען אז די תלמידים זאלען אלע שרייבן איין וועג און האלטען דער בליי-פעדער אויך אין א געוויסן אופן, אזוי אז אלע האבען געשריבן גאר אייניג. משא"כ די מלמדים אין חדר. און טאקע דערפאר שרייבט מען היינט נישט אייניג, ווייל אפילו אין אמעריקאני גוי'אישע שולעס איז מען שוין נישט מקפיד צו פיל אויף אופן אחיזת הבליי-פעדער, ווייל עס מאכט א לחץ אויפ'ן קינד, און חלילה צו מאכען לחץ
.................