Saturday, August 30, 2014

RYSE, RYSE and the אמאליגע אמונת חכמים/צדיקים in די ליטא



  This is the Lita that we knew and loved!

It didn't matter who you were, it was each man for himself. Every person REALLY could grow up to be the Gadol haDor and a bigger gadol than all those before him! I just wonder what happened letztens that they deviated fro their old ways and took on the Chassidic approach of Daas Torah, etc.

Source: ישורון" ניסן תשס"ג"

Friday, August 29, 2014

דער "משכיל" שמואל חיים פפנהיים פון תולדות אהרן ווייזט אונז אז היינט איז אכשר דרא און אז אמאל האט מען יא געדרוקט בילדער פון ווייבער



Remember when we ran the story about the Di Tzeitung airbrushing Madame Clinton out of their situation room photo back in 2011? Remember what kind of hellstorm that created? And how they had to apologize to the Western world? I even called up publisher Reb Albert Friedman to apologize for all the heartache I caused him! It turns it may have all been for naught, and that Mr. Friedman really didn't have to airbrush Mrs. Clinton in the first place. But it took a so-called "Maskil" like Pappenheim to bring this to light. Pappenheim was up until a few short years ago a major player in the קנאי camp, but it seems like all those interviews and meetings with the more modern and even irreligious elements in Israel took its toll. Today he's not so sure whether the ways of תולדות אהרן וכדומה are just and sane. But what do you expect from a man for whom the blood of German Jews flows? Toldos is but two generations in his family, German Orthodoxy has much stronger roots.

Thursday, August 28, 2014

הרה"ק ר' אברהם יעקב פרידמאן הי"ד מבאיאן-לעמבערג: יארצייט ב' אלול
















בחנוכת הבית של ישיבת חכמי לובלין בשנת תר"צ, כמדומני
 מימין אדמו"ר מסאדיגורא-פשעמישל זצ"ל, רבינו הי"ד, בן אחיו אדמו"ר הגאון ר' משה'ניו מבאיאן-קראקא - שהיארצייט שלו חל ביום ג' אלול ושימש כנשיא הישיבה הנ"ל, והרה"ק ר' דוד מסאכאטשאוו - השם ינקום דמם 

It takes work and concentration, and maybe even an accounting degree, to keep track of all the Ruzhiner Rebbes before the war. Like to know that Reb Moshe'nyu, despite being a Boyaner Rebbe, was not a Boyaner Eynikel. He was a Husyatiner who married a Boyaner, and was Reb Menachem Nochum, son of Reb Yitzchok's son-in-law. In other words he was the Lemberger's nephew. Today, after Hitler ימ"ש was done, that job is - unfortunately - alot easier. RAYF was the third son of the holy Pachad Yitzchok of Boyan, grandson of the holy Ruzhiner. RAYF was a Karliner and Tchernobler eynikel as well, his mother being the daugter of Reb Yochentshe Rachmistrivker, and his grandmother, the wife of Reb Avrohom Yaakov Sadigerrer the daughter of Beis Aron. He was known as a great Ohev Yisroel and Baal Tzedokoh where no Jew was turned away empty-handed. A short biography of RAYF can be found in אלה אזכרה ח"ג pages 28-31.

 הי"ד

Monday, August 25, 2014

דער מיררער ראש ישיבה קען פירען א קומזיץ אויך

ראש הישיבה הרב לייזער יודל פינקל שליט''א שליט''א בדרשה עם ליווי מיוזיק בקעמפ "יעלזו חסידים" מיר מוצש''ק. סיפור על מסי"נ לתורה. ניגוני קרליבך וחב"ד. תמיד ידענו שאם יש תורה אצל בנאדם אז יש הכל. דער ראש ישיבה איז צו זינגען און צו זאגען! ממש א בא'חנ'טער איד מלא טעם. אשרי הדור

 

Friday, August 22, 2014

Previous posts tagged with "Satmar"

לכבוד כוא"ב ל"ה שנה


















Seems to me that the day is commemorated more so to make money for institutions that carry his name, than to honor his memory, connect to him, and follow in his ways. The dinners, the countless number of booths collecting money. But to each his own. I won't tell his adherents how to do it.


Lang lebe der Kaiser!























My good buddy the scholar Josh Harrison בעמ"ס Chakira Blog mentioned to me today that he wanted a good picture of the late great Kaiser Franz Josef I יר"ה, ז"ל. He wants to be a "good Austro-Hungarian patriot," he says. The Kaiser was a great friend of the Jews, and not for nothing did the number of Jews under his rule grow from 700,00 to 1.225 Million. They simply wanted to live under his protection. How right he is! Where else do we hear people telling jokes and anecdotes a hundred years after a man passes on? You ever heard the one about the Polish king? me neither. But we all know the joke about the Kaiser hearing the news of his imminent arrival in town in the Mikveh. So I decided to join his new Kaiserphile movement. I printed out the picture you see above on my printer that's at the end of the cartridge and hung it up on my office wall. Not very glamorous, the office. I know. So there. I'm now a proud member.


Thursday, August 21, 2014

גם הגאון רבי יצחק זילברשטיין חתנו של מרן הגרי"ש אלישיב זצ"ל לומד חסידות (מבוארת) חב"ד















Shturem

מונקאטשער רבי און זיין הויף

I take no responsibility for the content of this article. It wasn't written by someone who would write for Der Yid or Der Blatt today... But what I can tell you is, if you do read this read the last page where they discuss the Munkatcher Rov's son-in-law and successor, the late Reb Burechel Rabinovitch of Munkatch. Those of you know the history may not be surprised about what you read, but for the novices among you it may come as an eye-opener.

Wednesday, August 20, 2014

ר' יואלי ראטה ברענגט אריין אביסל "אמירה רכה" ביי אים אין ישיבה - COMPLETE VIDEO



Attorney and activist Mrs. Ruchie Freier takes time out her "azoy bizi" schedule and visits Rabbi Yoeli Roth's Yeshivah. The haters and those looking for controversy and/or reasons to hate seem to have found one. Vos heist! a woman speaking to bochurim?! What will they do next, have co-ed classes? Then those girls will put on tefillin, of course. You can tell from the body language, the twisting of the beard, that both Rabbi Roth and his colleague are a bit uncomfortable, but heck, so would I! But the lads sure seem to have enjoyed their minute with the lady!

Wednesday Morning Links



Seforim Blog Book Review
Live Feed of the Rabbi Gershon Yankelewitz Levaya at 2PM today
RGY obituary on YU News Website
Reb Meir Chaim Greenbaum, the man who corrected the Rebbe

'דף השבוע חגיגה י"ח:ב ד

Monday, August 18, 2014

The Radziminer approach to dealing with "at-risk" children (received via e-mail)























הרה"ק ר' אהרן מנחם מענדל גוטערמאן מראדזימין זצ"ל

Hirshel:

The issue of OTD = Off The Derech - kids is unfortunately a common discussion in many a household around town. Go back to yesterday's blog post if you doubt what we're saying. Or to last week's screaming match in a Meah Shearim shtiebel. No neighborhood, no chassidus, no kehila, no matter how insulated or isolated, no matter how high the walls or how many internet takonos,  is pure - did you hear the cries of the Lakewood Satmar dayan? He was clueless as to how to react to chilul shabbos in Lakewood by frum kids, he was just thinking about chiyuv to be mocheh. But he's an oldtimer, what more can we expect? The Monsey Rebbe's view is "out of sight out of mind. Just forget about them. He claims His grandfather the Ahavas Yisroel and his father had to deal with their own family members, and they did it the same way, ignoring them. It's a strange way to remember a zeide who passed away when he was 15, to remember his grandfather who was famous in the whole region for the big Ohev Yisroel in such a way ; sounds like selective memory. But maybe he's right?

In this sefer,written by the Rebbe Reb Mendele Radziminer, he writes that you should never ever give up on you son, do whatever it takes to keep him close, since his neshamah will one day hear the Kol Koreh for teshuva, like the Toldois Yankev Yosef says in the name of the Besht. Moreover, in a more "Rebbishe" way, what he says is that by the father putting all of his soul and energy here in Olem Hazeh into educating his son, that will wake up the Isaruso del'yalo of his father in Heaven, the father of rachmunis , to pity his soul and give him a ruach Tahara, and he will still become a lamdan and a tzadik. And I VOUCH for the father, says Reb Aron Mendel, that it will be so. This is a view that has to be publicized...





























Sunday, August 17, 2014

אפילו 'עסט זיך שמד'ן א וויזשניצער וועסט דו בלייבען




קבוצת פורקי עול מבצעים את שירי בית ויז'ניץ בגעגועים ונזכרים בערגה בעבר שלהם בויז'ניץ הם מדברים על כך שאינם יכולים לשכוח ולהתנתק מויז'ניץ בכלל ומשירי ויז'ניץ בפרט.

It seems like 3 of these dudes are brothers. They obviously had a difficult time growing up, or maybe just one of them shlepped the 2 brothers. Whatever the case is, they seem to have deep sadness in their eyes. They also don't seem to be the typical modern-day Vizhnitzer family, with the biber hit and dark glasses. So that also needs to be part of your decision whether or not to "like" this video...

Saturday, August 16, 2014

הגאון החסיד הרב יעקב עמנואל שוחט ע"ה - יארצייט כ' אב - updated















Prepared for publication by the Va'ad Talmidei haTmimim. The first Chelek was published during Tishrei of 5774, and the second part hasn't been published yet, so that makes this a פרסום ראשון! Reprinted here with the permission of VTH.

הרב יעקב עמנואל שוחט נולד בשוייץ בשנת תרצ''ה. אביו, הרב דוב יהודה שוחט, היה ממוצא גרמני ('ייקה') ולמד בישיבת טעלז המפורסמת בליטא, שם נהיה לתלמיד מובהק של ראש ישיבת טעלז הרב יהודה לייב בלוך 'מהרי''ל', בעמח''ס 'שיעורי דעת'. הרב שוחט האב כיהן במשך שנים כרב בשוייץ ובהולנד. הקשר הראשוני של משפחת שוחט לליובאוויטש הייתה משפחתית, אחותו של הרב דוב יהודה הייתה אשתו של הרב חיים מרדכי אייזיק חודקוב, מזכירם של הרבי הקודם והרבי. הקשר הישיר של המשפחה לרבי נוצרה בשנת תשי''ב, כאשר בתו של הרב דוב יהודה חלתה והוא פנה לרבי בבקשת ברכה. בברכת הרבי, ולאחר שורה ארוכה של 'מופתים' שמיימים, החלימה הילדה, והקשר של המשפחה לליובאוויטש הלכה והתהדקה. בעצת הדוד הרב חודקוב, נסעו שני הבנים המבוגרים, דוד (כיום רב קהילת חב''ד בטורנטו) ועמנואל, ללמוד בישיבת תומכי תמימים בניו יורק.

מיום הגעתו לרבי זכה עמנואל הצעיר ליחס אישי ומיוחד. את מסכת הקירובים המופלאה והנדירה הזאת מתאר הרב שוחט בשפתו הייחודית ברשימה דלקמן. לאחר נישואיו התגורר הרב שוחט בטורנטו, משם עבד עבור המרכז לענייני חינוך וזכה לכתוב ולערוך ספרים ופירסומים רבים במגוון שפות. את הידע היוצא דופן שלו בשפות רבות ניצל הרב שוחט גם בעבודתו כמזכיר של הרבי בתרגום מכתבים שהגיעו הרבי ומכתבי התשובה של הרבי עליהם. לצד גאונותו בתורה הנגלית (בשו"ת 'אגרות משה' להגאון הרב משה פיינשטיין נמצאים כמה תשובות שנכתבו במענה לשאלותיו של הרב שוחט), החל הרב שוחט, בהכוונתו של הרבי, לתרגם ולחבר ספרי חסידות באנגלית. במסגרת עבודתו זו, העמיק חקר בתורת קבלה ואף הרבה להתכתב עם הרבי בעניינים נשגבים אלו. במקביל לעיסוקיו התורניים, ובהוראתו של הרבי, השתלם גם בלימודים אקדמיים, ורכש לעצמו דוקטורט בפילוסופיה. הרב שוחט שימש במשך שנים רבות כפרופסור לפילוסופיה וביו-אתיקה באוניברסטאות שונות. את השילוב הנדיר של גדלות תורנית ובקיאות במדע ובחכמות כלליות ניצל הרב שוחט לקירוב מאות ואלפים ליהדות ולחסידות חב''ד, ולפירסום עמדת היהדות הנאמנה במגוון נושאים ובמות.

הרב שוחט התפרסם ברחבי העולם היהודי כסופר ונואם נועז וחריף, המבטא את עמדת היהדות והחסידות בכל נושא ללא מורא ומשוא פנים. פרק מיוחד בפעילותו היה המאבק במיסיון הנוצרי. לצורך המאבק נהיה לבקיא בכל ספרי הנוצרים, ובוויכוחיו הסוערים עימם לא הסתפק בהגנה על האמונה היהודית בלבד, אלא הוכיח את שקריהם וסילופיהם של המיסיונרים מתוך מקורותיהם הם. גם בעניין 'מיהו יהודי' ניהל הרב שוחט וויכוחים פומביים ואף כתב ספר באנגלית על הנושא. בכל נושא ציבורי שעורר עליו הרבי מיד התייצב הרב שוחט בחזית ההסברה בכתיבת מאמרים וספרים ובמסירת הרצאות ברחבי תבל. כך בנושא ההתנגדות למפגשים בין-דתיים בין נציגים יהודים ולהבדיל, נציגי דתות אחרות, בעניין 'מיהו יהודי', המענה היהודי לתנועת ה'פמניזים' ועוד. בעמידתו האיתנה על משמר התורה והחסידות לא נצר את לשונו והטיח את האמת כמות שהוא בפני כל יריביו. גם כאשר גורמים מסויימים שנפגעו מחרצובות לשונו תבעו אותו בבית משפט על הוצאת דיבה, לא נרתע לרגע ועמד איתן על משמרו ללא חת. כאשר הרבי החל לעורר את עם ישראל על דבר הגאולה הקרבה ובאה, כתב הרב שוחט את הספר הראשון שיצא לאור ע"י חב"ד בנושא, והספר תורגם מיד לכ-10 שפות שנות. בשנים שאחרי ג' תמוז כאשר גורמים מסויימים העזו את פניהם כנגד תנועת חב"ד ונשיאה, התייצב הרב שוחט בראש המאבק והגן בעוז על שיטת חב"ד ועל רבינו, כאשר גאונותו התורנית וקשריו ההדוקים עם גדולי ישראל מכל החוגים עושים אותו לבר-סמכא אף בעיניי מתנגדיו.

 בשנותיו האחרונות סבל מכאובים וחולי, אבל עבודת חייו נמשכה עד ליומו האחרון: לפרסם בעוז ובגאון את דבר תורתנו הקדושה ולהפיץ את מעיינות החסידות חוצה. לאחר מחלה ממושכת החזיר את נשמתו ליוצרה ביום השבת כ' אב תשע"ג. תהא נשמתו צרורה בצרור החיים הרשימה דלקמן תורגמה ונערכה מתוך הקלטה של התוועדות פנימית ומצומצמת שנערכה בטורונטו לפני כמה שנים (בשפה האנגלית). בהתוועדות זו גילה הרב שוחט טפח מהיחס המיוחד והקירובים המופלאים אליהם זכה לקבל מהרבי מאז שנות בחרותו. הרב שוחט נודע כבעל שפה וסגנון ישיר וכנה, ולמרות העבודה הרבה שהושקעה בתרגום לעברית והתאמת הדברים לדפוס, נעשתה מאמץ לשמר את הסגנון הגלוי והישיר של הדברים.

Photo Credit: My Encounter Blog




Click here for Kovetz I on Box.com
Click here for Kovetz II on Box.com

Friday, August 15, 2014

הרה"ק ר' שמעון שלום קאליש זצ"ל אדמו"ר מאמשינאוו באטוואצק - ששים שנה






















רבי שמעון שלום קאליש, בנו של רבי מנחם וחתן דודו רבי ישעיהו מפשיסחא. לאחר פטירת אביו הקים חצר חסידית באוטבוצק. בתרצ"ט, עם פרוץ מלחמת העולם השנייה, נמלט לוילנה, שם התרכזו פליטים רבים שנמלטו מפולין. מווילנה ברח ליפן, יחד עם תלמידי ישיבת מיר ולאחר שהיה של כמה חדשים הוגלו לשנחאי בסין שהייתה אז תחת שלטון יפני, שם שהו עד לסיום המלחמה‏[4]. אחרי המלחמה הגיע לארצות הברית, ויסד מחדש את חצר אמשינוב בבורו פארק. הוא תכנן לעלות לישראל, אך נפטר בי"ט באב תשי"ד לפני שהספיק לעשות זאת. נקבר בארצות הברית על תנאי וכעבור שבועות ספורים הועברו עצמותיו לבית הקברות העתיק בטבריה בחלקת תלמידי הבעל שם טוב. מדברי תורתו כונסו מאמרים רבים בספרים אמרות טהורות ומשמיע שלום

  Wiki

Thursday, August 14, 2014

We do this to ourselves... We are our own worst enemies

"I'm was walking today afternoon in Jerusalem (in the religious neighborhood) and a guy came to me asking if I heard how they read the תורה today so I say no. So he told me its afternoon and they need 6 people who didn't hear today so they should be able to read again so I told him I have a few minutes I walk in the shul site down in the corner (I had my phone in my hand) after a minute a guy start screaming on me GO OUT FROM HERE we don't want people like you here. a other guy start throwing on me a box of cake (קיפעלך) and a bottle of coke then a chair in between the guy who called me in start fighting back... so they let me alone here is a video after the stopped fighting physical the guy who was throwing the stuff want out of the room when I started making the video. (He was like a 45 year old Israeli)
Chaim Meisels"

 See Here


















This happened in נחלי אמונה שטיבל today.

L-rd, protect us from ourselves. People like that Toldot zealot  have no other way  - or know no other way - to defend their WOL. They're throwbacks to a different era. At least the older fellow is. All they know is yelling and screaming. The tide is turning, but tides takes a while to complete the turn. We know that yelling and screaming isn't the way, but that piece of news hasn't reached the back roads of Meah Shearim. And may Hashem bless that very brave young man who stood up to them.

'אמעריקאנער סינדראם - חלק ב

















So Part I was in Yiddish. Today I'll do English. Just because. לא בא לי לכתוב באידיש היום.

I have no beefs with Reb YY Kalmanovitch. They say he checks his tefillin every day, every inch of the retzuos, to make sure that they're mamesh black. That he davens for hours till literally klois haNefesh. That he learns until he physically can't anymore. 20 hours a day. Friends of mine have told me that chas vesholom to speak ill of him. Which is good, because I do not intend to. What I write here is not to attack the messenger. כי מי אני ומה אני, עפר רימה ותולעה. b'etzem, what's left for me to say? A man who apparently - based on what people tell me - has no shaychus to the real world spoke up last week and said that 1) we cannot be mispalel for the success of the IDF. And 2) That it's better for these soldiers who are sinners to die in combat al kiddush hashem rather than returning to their sinful lives and to die a natural death. And he has proof for everything he says! גיי טענה זיך מיט אזא איינער. So what's behind people who spend their time engrossed in Torah and prayer having such feelings and preaching such ideology? I have a theory. ברשות הקל החונן דעת. Hear me out please.

There are several figures in our generation, Haredim living in E. Israel, who were known to espouse extremist views:
1) Moshe Hirsch
2) R. Eli Weintraub
3) R. Y.Y. Kalmanovitch

The common denominator is the fact that they were born in the United States and later on went up to the Holy Land, where they came in contact with "real" Jews, not the American diluted Jew. Yet, in Israel they each went their own extreme way. Hirsch married Katznellenbogen from NK and fell in love with Yasser Arafat. His kids follow in his ways - somehow the meshugoyim always manage to perpetuate the meshigas. And the latter two became quasi-independent tzaddikim in the greater Litvish/Bnei Torah world, with extreme views, even more than the Brisker Rov and Chazon Ish. What they lack is proper hadrochoh. They get to the Holy Land and they acquire an acute form of Jerusalem Syndrome. They fall in the love with the zealots, thinking that this must be the right and proper way, since everything they do is old-fashioned, so how they think must also be authentic! They become their own guiding lights, they accept no מרות. In essence it's like a Baal Tshuvah  (no offense) or a newcomer to a certain chassidus; if he does everything just by the book, but without consulting those that have a little seniority on him, האט עס אזא פנים.  You can sit all day and look up reasons to divide Jews and build walls. You'll probably find many such quotes and "proofs." But you'll be wrong. That doesn't mean that you don't supervise who your children are friendly with, but you don't become a professional מקטרג either. Especially not בשעה שהשטן מרקד בינינו and Jewish blood is being spilled. In other words timing is everything. And this is not to absolve myself from learning and davening, but what good is the learning and the davening if it doesn't bring to Ahavas Yisroel?
















Stay Tuned for Part III. בעז"ה


Tuesday, August 12, 2014

!די בראסלאווער נעמען איין וויליאמסבורג

זעהט נאר אידן וואס היינט האט פאסירט אין דער עואב"י וויליאמסבורג! א לאסט אויטא שטעלט זיך אפ אינעם הויפט גאס און הענגט אויף אזא שילד! א שילד וואס רופט אידן צו וויילען ראש השנה אין אומאן ביים ציון פון רבי נחמן בראסלאווער! צי קען מען זאגען אז די דאזיגע שילדען זענען בעצם א מציבה אויפ'ן קבר פונעם אלטן חדר אין וויליאמסבורג? וואו טאמער עס וואלט אפילו ארויף געגאנגען אזא שילד וואלט עס נישט געדויערט קיין צוויי מינוט ביז עס פליהט אראפ? אדער איז בראסלאוו נישט קיין סטראשע אויף די אלגעמיינע סדר הדברים אין ווילי, ממילא גייט עס קיינעם נישט אהן? אבער א ליובאוויטשער שילד וואלט מען שוין נישט ערלויבט? אדער איז עס גאר א געראנגל צווישען די אלטע און נייע דארט? 'עמער זעהן



Monday, August 11, 2014

"בנימין חייטאווסקי זינגט דאס ליד "א נאמען

 

גיט מיר אָפּ אַ מזל־טוב
איך זאָג אייך אָן אין פריידן
כ'בין ערשט געווען אַ יונגער מאַן
!היינט זעט איר מיך אַ זיידן
מסתמא וועט איר פרעגן באַלד
?צי כ'האָב מיט דעם דערפרייט זיך
אוי! אויף דעם קען איך אייך ענטפערן
!דאָס רעדעלע -- עס דרייט זיך

 די עלטערע זיך עלטערן
 און נאָך דער יוגנט בענקען
 די קינדער ווערן עלטערן
 און אייניקלעך אונדז שענקען
 איר זאָלט נאָר, כ'בעט אייך
 אָנקוקן דעם בחורעץ, דעם חתן
 דאָס איז אַ יאַט פון יאַטנלאַנד
 אין זײדן אויסגעגאָסן

 נאָר אָט איז געקומען
 געבן אים אַ נאָמען
 אייך דערצייל איך
 --אָט דעמלט איז געוואָרן אונדז אַביסעלע ניט פריילעך
 אַזוי פיל אומגעקומענע
--עס נעמט ביים האַרצן קלעמען
 ?נאָך וועמען זאָל דער נאָמען זיין
 ?אים אָנרופן נאָך וועמען

 ניטאָ אַזאַ שיין יינגעלע
 וואָס שיינט ווי זיבן זונען
 מיין איידעם, זאָל געזונט מיר זיין
 אַן אויסוועג האָט געפונען
 גענוג זאָגט ער, דאָס טרויערן
 דאָס מזל שיינען זאָל אים
 מיר וועלן אונדזער יינגעלע
 !אַ נאָמען געבן: שלום

  H/T Dov-Ber Kerler

Sunday, August 10, 2014

Hitler prematurely took our zeides and bubbes from us - יארצייט




zeide a"h during WW2

Friday 12 Av is my zeide's yohrtzeit.

This may sound unreasonable to those of you a generation older than me, but it's how I feel. Hitler took our zeides and bubbes from us prematurely. Schneur will surely tell us how he, nor any of his friends, had any zeides and bubbes growing up, since they never made it out Europe. So, I'm being selfish. I see what my kids, b"h, have and I would've liked it as well. Why should I not have any memories of my zeide because he passed away when I was 8 years old? Had he lived just as long, but had he started to build his family years earlier, just like all others his age did, I could've had at least 10 more of spending yomim tovim and other joyous occasions with him. I say this today because today 12 Av is my zeide's 31st yohrtzeit. The kvius was just like today. The temperature was a whopping 104 degrees. On his return from a hard day's work his heart gave out on the front porch. It was our first experience with death in the family, us young children, and we had a hard time understanding why. Why others still had their zeides and we had lost one. He was just as young as some of the others - it was just not fair.  I was away from home punkt that week and I wasn't there witness the levaya and shivah. Only after the shiva did I return home and see my bubbe, who lived out of town. That lead me to ask questions, and thus I was told about life and death, and how my beloved zeide had left this world. These lines don't do my zeide justice, but nothing I can write here really does, so I apologize ahead of time.

My zeide was born in a small town in Hungary in 1911. His parents were Ashkeneyzishe Yidden who worked hard and had little to show for it. My zeide did not merit to learn in Yeshiva after his bar mitzvah - not everybody did back then. Most didn't. But I dare say that when it came to מעשה, which is the point of the לימוד, he did want. His devotion to Yiddishkeit was beyond dispute, despite losing so much of his family and suffering so much. During WW2 he was taken to forced labor, like many others in Hungary. He married my bubbe o"h in 1942 and they both b"h survived. His labor group was taken as far as Vitebsk, from what I understand. His siddurim and machzorim were worn with use over the years. Shabbos and YomTov were revered and special. Time set aside for learning whenever possible. The chinuch of his child was of utmost importance, no matter the hardship in sending away an only child. The joy of spending time with the eyniklech, which didn't happen that often because we lived in New York, is difficult to put into words. But alas! that didn't last as long as we dare say it could have. He did not live to see the eyniklach grow up, something I know would have made him burst with joy and pride! I had the zechus, together with an older sister, to spend the last Pesach with him and my bubbe, a"h. I distinctly remember the sefirah beard during chol hamoed and how I was tickled by the stubble. To an 8 year old these things stick in your mind. Don't ask why I'm sharing this with you...

I have lots of pictures on my dining room walls. Pictures of zeides and bubbes, going aback as far as I can. With my side it's only elter zeides and bubbes, and even that I'm not quite sure why my bubbe and zeide managed to salvage them. From my wife's side there are several more generations to display; they either got out soon before or were long gone, depending on the particular ancestor. I know the yichus well, on my wife's side I know it better than her siblings and cousins. They have so much to keep track of, it gets difficult for people who aren't into yichus. I try to tell my kids about my zeides, but they have a hard time relating. Even those kids who are named after their elter zeide/bubbe have a hard time. They get the lineage mixed up. "is it bubbe's mother, or zeide's mother," they ask. Then they give me a funny look and tune out. So much for that history lesson. If only they could to spend time with them; it would make life so much easier, They'd have that link to the old country, and they'd have a stronger sense of family. Which is why I say that Hitler, ימ"ש prematurely took our zeides and bubbes, from both us and from our children. Strong grandparent figures do wonders for kids growing up. Every child should have them. The problem is that, like every other good thing, we tend to not recognize how dear and important they are, and how we need to treasure each moment with them.

תנצב"ה

Friday, August 8, 2014

The Satmar Rov's visit to the Belzer Rov in 1955 - Belzer version

Must-read if you're into hock like this, and especially if until now only read the Satmar version of this visit. No words are minced. It seems like the Satmar Rov took it very personally, and was visibly quite upset that the BR and the Tchebiner Rov would not accept his view on the matter. Also going as far as to tell them that they'll yet see the err of their ways and will still accept his view as daas torah. There's also the story of the SR's droshoh where he attacked the BR, and subsequently most people who attended went to ask mechilah. I don't recall ever seeing the part about Reb Meilech Ahkenazi of Melbourne being chucked out of the room.

























Thursday, August 7, 2014

ר' שלום פויגל איז מגלה סודות פונעם חדר הק' פון רב ז"ל
















In Satmar, when confronted with the question of how it was that the Belzer Ruv was of a different opinion than the Satmar Rov when it came to geopolitical (?) issues regarding Zionism and the SOI, they like to respond that the Belzer Ruv was like, for example, Reb Chezkele Mertz. A Tzaddik, but no leadership qualities. Had no idea of the REAL goings on in the world. Which is why he was easy to manipulate when it came to issues like Zionism and the SOI. Not Like the Satmar Rov who understood everything about the real world and how to deal with the issues. With others they don't bother to make that excuse, they just dismiss him outright. Reb Shulem Fogel, trusted gabbai to the Ruv, says here - in the new issue of אור הצפון - that the Ruv was discussing vos iz neias with the brother every evening after maariv. It was probably 4 in the morning...drelnaks like Shulem definitely saw these discussions as "the tzadik is maneuvering the universe." But at the same token he needed to be updated on the matzav.... Who updated him for the last 7 years after his brother the Bilgorajer Ruv passed away? Do we know?


Wednesday, August 6, 2014

'וואס איין דרשה פון א איד קען אלץ אנמאכען: חלק א


















אין ארץ ישראל טוט זיך א קליינע שטורעם. איינער, א איד, א בן אברהם יצחק ויעקב, וואס מ'זאגט אויף אים אז ער איז א צדיק נשגב וגאון עצום וועלכע איז אינגאנצען איבערגעגעבן לו יתברך. ער דאווענט שעות ארוכות און לערנט עד מיצוי הנפש. כפשוטו ממש. ער איז א מהדר במצוות שאין כדוגמתה. ער איז אינגאנצען מובדל פון די ציוניסטישע רעגירונג, און באנוצט זיך נישט מיט זייער ניי-ערפינדענעם שפראך. דער איד האט לעצטנס געדרשנ'ט אין בני ברק און האט מיט זיינע ווערטער מצליח געווען צו טוהן וואס קיין שום גוי, להבדיל, האט נישט געקענט: מאחד זיין כמעט גאנץ כלל ישראל! וואס האט ער געזאגט? האט ער מעורר געווען אין די ניין טעג צו אהבת חינם? וואס דען, זאגט איר. נאר אזוי קען מען מאחד זיין אידן. אבער ווייזט אויס אז ס'איז פאראן נאך מיטלען. אמאל באווייזט איינער אז דוקא מיט דברי פירוד פועל'ט מען דאס פארקערטע.

בא נגיד את האמת:

אין ארץ ישראל הערשט א שטיקל בלבול המוחות בשעת מלחמה. כל אחד שיש מוח בקדקדו וויל אז די ישראל'ישע מיליטער זאל זיגען. אז נישט איז אויס מדינה. נאר וואס? די אזוי גערופענע קנאים רעדן זיך איין אז היינט איז 1922 און רבי חיים זאנענפעלד זיצט אויפ'ן בענקל און ער גייט זאגען פאר'ן מלך אבדאללה אז מ'דארף נישט קיין מדינה. אבער איינער וואס האט א טראפ שכל פארשטייט אז צוריק גייט א קאזע. מ'קען נישט מתפלל זיין אז די מדינה זאל ווערן אויס אהן שפיכות דמים, במחילת כבוד די ויואל משה און די פאר נטו"ק חולי נפש. איז ממילא טאמער וויל מען אז די זעקס מיליאן בלעה"ר כ"י אידן זאלען ווייטער קענען לעבן רואיגערהייט אין ארץ אבותינו דארף מען אז די אידישע מיליטער זאל מנצח זיין. פראסט און פשוט. זאגט מען תהלים, מ'מאכט מי-שברך'ס, מ'שמייכעלט צו א סאלדאט - כל חד לפום שיעורא דיליה. יעדער איינער האט זיין גרעניץ וויפיל ער איז באקוועם צו טוהן אהן שפירען אז ער ציהט איבער די שטריק פון "התבדלות" פון די חילונים. ס'איז אפילו פאראן אזעלכע וואס וואלטען באמת געוואלט אנטוהן מונדירען און גיין און געבן פאר אונזערע שוועסטער-קינדער אפאר גוטע קלעפ! פשוט אלץ "האחיכם יצאו למלחמה וְאַתֶּם תֵּשְׁבוּ פֹה?" העלפט אבער דער אייבערשטער און די מלחמות ענדיגען זיך גאצץ שנעל, אזוי אז ביז יענער איז מחליט איז שוין דערנאך. מ'רעדט פון חרדים דא, שיהיה ברור. איינער וועלכע לעבט אין ארץ ישראל און געניסט פון די עלעקטריק און שאסייען פון מדינת ישראל, אפילו ער נעמט נישט קיין איין און איינציגע פיאסטער פון ישראל'ישע געלט, ער לעבט נאר פון אמעריקאנישע טריפה'נע געלט - דארף מכיר טובה זיין.

איז אלץ קלאר און דייטליך, וואו, פונקט, איז די בלבול המוחות פון וואס איך רעד? דאס איז ביי אזעלכע "קנאים" וואס ביי זיי איז די שיטה נישט 100 פערצענט קלאר. זיי האבען נישט קיין ויואל משה. זיי שטימען יא ביי די נאציאנאלע וואלען, אבער נאר כדי צו פאלגען די גדולים. נישט ח"ו ווייל זיי גלייבען אינעם רעגירונג. זיי באלאנגען בדרך כלל צו די ישיבה'שע-ליטווישע קרייזען. זיי וואלטען געוואלט זיין בריסקער קנאים אבער קענען נישט, מאיזה טעם שיהיה. אפשר צוליב דעם וואס צו זיין א בריסקער איז שווערליך און אביסל מאדנע. איז היות אז זיי זענען מענטשען מיט מענטשליכע געפילען קומט צו זיי נאטירליכערהייט אזעלכע געפילען אז זיי ווילען אויך אז צה"ל זאל מנצח זיין. פשוט ווייל אך און וויי טאמער פארלירען זיי! אבער לאחר המעשה - צו גאר בשעת מעשה - מישט זיך אריין די יצר הרע און קומט מיט אזעלכע א.ג. פרומע טענות אז היתכן אז זיי שטיצען די טריפה'נע צה"ל! איז פאר אזעלכע מענטשען איז די דרשנים און גדולים וואס קענען גוט געבן צו פארשטיין פארוואס הכרת הטוב איז בכלל נישט נוגע אהער, און פארקערט! מ'דארף גאר שרייען אז די מדינה איז שולדיג אויף דעם אז מ'שחט אידן, ר"ל. אבער ווער קען זאגען אזעלכע ווערטער אהן דעם וואס מ'זאל אים באשטיינערען? נאר א "גאון און צדיק." אזוי אז סתם באשקצ'ן א גאון צדיק קען מען נישט. בלייבט איבער נאר אז די אחדות איז צובראכען, און די ברכנו אבינו כולנו כאחד איז שוין אויך נישטא. און אזוי האט דער שטן מנצח געווען.




Monday, August 4, 2014

The Holocaust testimony of Rabbi Menachem Mendel Rubin - מוזשאי'ער רב



היות תשעה באב became the frum version of יום השואה והגבורה - not chas vesholom in a Nationalist way, but rather to induce sadness in our bourgeois existence so that we feel melancholy. And being that a reader was kind and thoughtful enough to send us this link, among others, we present to you, dear readers, the links to the Holocaust testimony of Rav Menachem Mendel Rubin, zt"l, Muzhai'er Rav in Flatbush. Son of Reb Yakov Yisroel Yeshurun of Sasregen, hyD, and scion of the Ropshitzer dynasty. He was married to a daughter of the sister of the late Satmar Rov, Reb Yoel, zt"l, and was thus a nephew through marriage. Muzhai and Sasregen shuls, the latter, founded by his brother Reb Mordechai Dovid Rubin, are what are responsible for the great Hungarian renaissance in the Midwood section of Brooklyn. They brought Hungarian and Marmuresian Judaism to an otherwise spiritual wasteland. Without them we shudder to think what that neighborhood would look like... These videos are an irreplaceable treasure.



















The two pics above are as a member of the Bergen-Belsen Rabbinate. 

Courtesy Ivelt

Saturday, August 2, 2014

CHANGE IS NECESSARY HERE

To continue like this is pointless.

I think what happened over the last year or two is that other blogs, Facebook pages, and the like have, kind of, taken away my edge. My niche, if you will. To just post links and Daf HaShavua makes no sense. Do I go and just work on Facebook? Twitter? Do I follow and critique guys like Eli Fink and DovBear? Attack Satmar? What's the point? It gets tiring after a while. You can't put fingers to keyboard and type, as ridiculous at that seems. Not to complain about my readers, but without your participation there is no point in writing. So maybe I have overstayed my welcome in the blogosphere.